“WANDELEND DOOR PARIJS,
of: bestaat eenzaamheid niet?”
Eenzaamheid bestaat niet, zegt het liedje van Gilbert Bécaud.
Is eenzaamheid uitgestorven in onze hypergeconnecteerde maatschappij? Wat moeten we dan denken van die mensen die met hun neus op hun
scherm zitten, in restaurants, op straat, voor een locatie die ze liever fotograferen dan bekijken? Weten we nog hoe we moeten lachen, praten
en delen? Eenzaamheid kan worden ondergaan, zelfs tot het randje van sociale afgezonderdheid: men voelt zich onbegrepen, uitgestoten, genegeerd...
Maar natuurlijk kunnen we ook de behoefte of het verlangen voelen om ons even af te zonderen, alleen of met een partner: momenten van intimiteit
wanneer de wereld om ons heen niet langer bestaat, voor een reis naar ergens anders door de pagina's van een boek, of om ons te concentreren op een
activiteit waar we van genieten of ons te ontspannen na een drukke dag...
Eenzaamheid kan een aangename ervaring zijn als je weet dat het tijdelijk is en op elk moment kan worden onderbroken.
Klik op miniatuur om te vergroten
